Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Τι άλλο να πούμε τώρα?

Τι να πω?
Τι να ομολογήσω?
Μάλλον αγιασμός χρειάζεται και καμιά ξεμετιάστρα!
Κρεμάστε και από ένα ματάκι σε κάθε παίκτη για καλό και για κακό!
Και τα δύο μεγάλα τμήματα του αιωνίου αντιπάλου, μπάσκετ και ποδόσφαιρο, παραπαίουν!
Καλά για το μπάσκετ δεν φοβάμαι.
Εκεί δεσπόζουν δύο μεγάλες φυσιογνωμίες παραγόντων Παύλος και Θανάσης, υπόδειγμα διοίκησης για μένα και ένας μεγάλος προπονητής που έχει μαζέψει γύρω του το κατάλληλο επιτελείο και τους κατάλληλους παίκτες. Στο μπάσκετ ο Παναθηναϊκός θα βρει το δρόμο του.
Υπάρχει το ελεύθερο από τη διοίκηση στον προπονητή, να κάνει ότι αυτός θέλει και του παρέχονται όσο χρήματα χρειάζονται γι' αυτό.
Στο ποδόσφαιρο όμως τα πράγματα είναι απολύτως αντίθετα!
Για τη νέα διοίκηση δεν έχω ακόμα γνώμη. θα δείξει αυτές τις δύσκολες στιγμές με τη στάση της αν θα προχωρήσει η ομάδα ή θα συνεχίσει στη γνωστή πεπατημένη οδό της μουρμούρας και της γκρίνιας!
Στο τμήμα αυτό ο καθένας έχει άποψη, ο καθένας έχει πάρει το δικαίωμα να θέλει να περάσει η δική του γνώμη, ο καθένας είναι και πρόεδρος και προπονητής και παίκτης και φίλαθλος.
Και το καλύτερο...
Η ομάδα ανήκει στον κόσμο και όχι στους ιδιοκτήτες!
Αυτό το τελευταίο είναι για γέλια!
Τεράστια επίσης είναι η πίεση και η απαίτηση για πρωτάθλημα από όλους!
Και η πίεση αυτή καταστρέφει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που δημιουργούνται με κόπο για το καλό της ομάδας και με κατεύθυνση το καλό της ομάδας!
"Η μπάλα που παίζει η ομάδα δεν αρμόζει στην ιστορία του Παναθηναϊκού"!
Ποια ιστορία?
Ποια μπάλα?
Όσο θυμάμαι ο Παναθηναϊκός στο 90% των χρόνων που βλέπω, αυτή την μπάλα παίζει και πάντα η ίδια μουρμούρα γίνεται!
Με μικρά διαλείμματα μία χρονιά που πήγε στον τελικό του Γουέμπλεϊ, μία στους 4 και άλλες δυο τρεις φορές που κάπου πήγε αλλά δεν θυμάμαι που?
Κι όλες αυτές εκτός συνόρων!
Εντός, η γνωστή εικόνα....
Δεν φταίει απαραίτητα η ομάδα, μόνο, αλλά και η δυναμικότητα του πρωταθλήματος, οι "φίλαθλοι", η διοίκηση, οι παίκτες, οι δημοσιογράφοι, οι διαιτητές, η παράγκα κλπ!
Αυτό που αξίζει σχολιασμού είναι η αντιμετώπιση της ομάδας από την πλειονότητα του κόσμου της σαν αντίστοιχη και ισάξια περίπου της Μπαρτσελόνα και της Μίλαν (εννοείται καλύτερη της Γιουβέντους, παλιάς πελάτισσας)και σαν τέτοια απαιτεί να έχει αντίστοιχες εμφανίσεις (όχι φανέλες ρε).
Αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Το γνώθι σ' αυτόν είναι η καλύτερη συμβουλή!

ΥΓ 1
Το παραμύθι με την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού πρέπει να τελειώσει! Είναι για κλάματα! Πες καλύτερα πως "πάντα κάνουμε καλές εμφανίσεις στας ευρώπας πολύ καλύτερες από σας τα ρεζίλια", αν θες να πεις κάτι. Αλλά πορεία στην Ευρώπη είναι αστείο.
Οι συνταξιούχοι έχουν κάνει σπουδαιότερες πορείες και έχουν φτάσει και πιο μακριά από τον ΠΑΟ!
Ευρωπαίος όποιος έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό κύπελλο ή έχει σταθερή εμφάνιση και βρίσκεται στις 16 κορυφαίες ομάδες της γηραιάς Ηπείρου! Οι υπόλοιποι είναι οι φτωχοί συγγενείς, που τρέφονται απ' τα ψίχουλα των μεγάλων!
Το να γνωρίζουν τον ΠΑΟ στο εξωτερικό, δεν λέει τίποτα, έτσι? Και εγώ ξέρω την 'Εξετερ στο Αγγλικό αλλά δεν σημαίνει ότι έχει ευρωπαϊκή φινέτσα η ομάδα αυτή!


ΥΓ 2
Όχι πως ο Ολυμπιακός ή η ΑΕΚ είναι σε καλύτερη μοίρα!
Τα ίδια και χειρότερα θα έλεγα, αλλά η κουβέντα γίνεται λόγω των τελευταίων κωμικοτραγικών αποτελεσμάτων που έφεραν οι Παναθηναϊκές ομάδες.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

ΘΕΛΕΙ ΥΠΟΜΟΝΗ!

Θέλει υπομονή και όχι βιαστικές αποφάσεις!
Αυτή είναι η φιλική μου συμβουλή για την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού!
Ας πάρει σαν λαμπρό παράδειγμα την αντίστοιχη ομάδα του μπάσκετ. Τόσα χρόνια στη σκιά του αιώνιου αντιπάλου. Χρόνια που άξιζαν τελικά τον κόπο να περιμένει κανείς, γιατί μέσα από σωστές κινήσεις ολοκληρώθηκε το συμπαγές αυτό οικοδόμημα τεραστίων διαστάσεων που λέγεται Παναθηναϊκός του μπάσκετ σήμερα! Μία ομάδα, ίσως, η καλύτερη αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη!
Έτσι θα πρέπει να γίνει και στο ποδόσφαιρο.
Να αφήσουν σε πρώτη φάση τους στόχους και τα πρωταθλήματα, τη νοοτροπία ο πρώτος είναι όλα και ο δεύτερος τίποτα!
Να αφεθεί και ο εκάστοτε προπονητής να κάνει τη δουλειά του με την ησυχία του και όχι με το μαχαίρι στο λαιμό!
Το καλό είναι που απ' ότι συζητάω, όλο και περισσότερος κόσμος από τη φίλαθλη μερίδα των πρασίνων προσανατολίζεται προς σ' αυτή την κατεύθυνση (πρωτοφανές και πρωτόγνωρο εγώ και χρόνια).
Αυτό ισχύει βέβαια για όλες τις ομάδες στην ελληνική πραγματικότητα (για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου).
Ας ελπίσουμε για το καλύτερο μιας και το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται να ανέβει ακόμα περισσότερο. Στην προοπτική αυτή θα πρέπει να συνεισφέρουν όλες οι ομάδες, ανεξαρτήτως χρωματικής προτίμησης!



Υ.Γ.

Σκατά!
Το έχωσε στο τελευταίο λεπτό ο χασογκόλης των εύκολων ευκαιριών!
Μου απαύτωσε το άρθρο!
Σκατά! Αποξηραμένο!

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Fair play ή fairy tale


Είπα να το παίξω φίλαθλο πνεύμα και τα τοιαύτα και να ευχηθώ καλή επιτυχία στον αιώνιο αντίπαλο, ομάδα που υποστηρίζει ο συνάδελφος garrett!
Μέγας βαζελάκιας λοιπόν ο συνάδελφος, πιθανότατα θα πάει στο γήπεδο απόψε.
ΘΑ κάνω το καλό παιδί και θα ευχηθώ ότι καλύτερο για την ομάδα του θέλοντας να δώσω το καλό παράδειγμα για μελλοντικές συμπεριφορές...
Τώρα, δεν ξέρω αν το fair play μου εξελιχθεί σε fairy tale στο οποίο οι παναθηναϊκοί θα βλέπουν ένα όμορφο παραμύθι που διαμορφώνεται ομαλά και φανταστικά γι' αυτούς, αλλά το τέλος αποδειχτεί ένα απότομο ξύπνημα με επαναφορά στην πραγματικότητα, δηλαδή το άσχημο αποτέλεσμα, απόρροια της μετριότητας των ελληνικών ομάδων!

Η αλήθεια νομίζω πως βρίσκεται στο γεγονός πως, παρά το επίπεδο των ομάδων μας, όλοι ανεξαρτήτως χρωματικής προτίμησης, ελπίζουν να ξεφύγουν από τη μετριότητα με μια καλή εμφάνιση στις εξωτερικές διοργανώσεις και ίσως με μια ευρωπαϊκή "πορεία" που θα τους επιτρέψει να κοκορεύονται στους αντίπαλους μέχρι την επόμενη Κυριακή!


Θα γράψω αυτό που λέω συχνά ότι υπάρχουν φορές που ζηλεύω τους κατοίκους πόλεων του εξωτερικού μόνο και μόνο γιατί όταν τους ρωτήσουν "τι ομάδα είσαι", η απάντησή τους θα είναι:


Μπαρτσελόνα

ή

Γιουβέντους,

ή

Μπάγιερν...


έτσι απλά...


Υπομονή....

Οι πρώτοι χαιρετισμοί...

Καλησπέρα κι από μένα. Παρότι αρχάριος μπλόγκερ ανέκαθεν είχα την ανάγκη να εκφραστώ σε διάφορα θέματα και το ακροατήριό μου να υπερβαίνει το ένα άτομο, δηλαδή εμένα!
Τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να έχω αναγνωστικό κοινό που θα αποτελείται από εμένα(σταθερός πελάτης) και το συνάδελφό μου τουλάχιστον.
Αρχίζοντας να χτίζω το μύθο μου ως γνήσια ψωνάρα που είμαι, το προσωνύμιο garrett κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι.
Συμβολίζει ένα χαρακτήρα που δρα στο περιθώριο, έχει τον τρόπο του να πετυχαίνει αυτό που θέλει και συνήθως το κάνει κρυφά αναγκάζοντας τον υπόλοιπο κόσμο που εμπλέκεται στο δικό του μικρόκοσμο να αντιλαμβάνεται τα αποτελέσματα των πράξεών του εκ των υστέρων και όχι τον τρόπο δράσης του. Βέβαια μιλάμε για κάποιον που κουβαλάει όπως όλοι τα πιστεύω του, τις προσωπικές του αδυναμίες και τα εκάστοτε καπρίτσια του.
Με αυτή τη μικρή εισαγωγή θα ήθελα να ευχηθώ κι εγώ καλή αρχή και μακάρι να αγγίξω ευαίσθητες χορδές σε θέματα που θα μου κάνουν αρκετή εντύπωση ώστε να ασχοληθώ μαζί τους.
Ο δικός σας Garrett.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Καλή αρχή!

Το νέο μας πρότζεκτ έχει αβέβαιο, απροσάρμοστο και ανένταχτο και αναπάντεχο χαρακτήρα!
Θα έχει να ασχοληθεί με τόσα και διάφορα θέματα που και εμείς βαριόμαστε ήδη!
Η προσπάθεια θα γίνει μαζί με ένα νέο μέλος της ιντερνετικής πραγματικότητας, γνώστη πολλών καίριων ζητημάτων και δυνατό φίλο!
Η συνεργασία αυτή αναμένεται να καταπλήξει τα πλήθη που ήδη παραληρούν στο άκουσμα της ανακοίνωσης αυτής!

Καλή αρχή λοιπόν και καλή διασκέδαση και καλό..... ΞΎΣΙΜΟ!