Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Τι άλλο να πούμε τώρα?

Τι να πω?
Τι να ομολογήσω?
Μάλλον αγιασμός χρειάζεται και καμιά ξεμετιάστρα!
Κρεμάστε και από ένα ματάκι σε κάθε παίκτη για καλό και για κακό!
Και τα δύο μεγάλα τμήματα του αιωνίου αντιπάλου, μπάσκετ και ποδόσφαιρο, παραπαίουν!
Καλά για το μπάσκετ δεν φοβάμαι.
Εκεί δεσπόζουν δύο μεγάλες φυσιογνωμίες παραγόντων Παύλος και Θανάσης, υπόδειγμα διοίκησης για μένα και ένας μεγάλος προπονητής που έχει μαζέψει γύρω του το κατάλληλο επιτελείο και τους κατάλληλους παίκτες. Στο μπάσκετ ο Παναθηναϊκός θα βρει το δρόμο του.
Υπάρχει το ελεύθερο από τη διοίκηση στον προπονητή, να κάνει ότι αυτός θέλει και του παρέχονται όσο χρήματα χρειάζονται γι' αυτό.
Στο ποδόσφαιρο όμως τα πράγματα είναι απολύτως αντίθετα!
Για τη νέα διοίκηση δεν έχω ακόμα γνώμη. θα δείξει αυτές τις δύσκολες στιγμές με τη στάση της αν θα προχωρήσει η ομάδα ή θα συνεχίσει στη γνωστή πεπατημένη οδό της μουρμούρας και της γκρίνιας!
Στο τμήμα αυτό ο καθένας έχει άποψη, ο καθένας έχει πάρει το δικαίωμα να θέλει να περάσει η δική του γνώμη, ο καθένας είναι και πρόεδρος και προπονητής και παίκτης και φίλαθλος.
Και το καλύτερο...
Η ομάδα ανήκει στον κόσμο και όχι στους ιδιοκτήτες!
Αυτό το τελευταίο είναι για γέλια!
Τεράστια επίσης είναι η πίεση και η απαίτηση για πρωτάθλημα από όλους!
Και η πίεση αυτή καταστρέφει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που δημιουργούνται με κόπο για το καλό της ομάδας και με κατεύθυνση το καλό της ομάδας!
"Η μπάλα που παίζει η ομάδα δεν αρμόζει στην ιστορία του Παναθηναϊκού"!
Ποια ιστορία?
Ποια μπάλα?
Όσο θυμάμαι ο Παναθηναϊκός στο 90% των χρόνων που βλέπω, αυτή την μπάλα παίζει και πάντα η ίδια μουρμούρα γίνεται!
Με μικρά διαλείμματα μία χρονιά που πήγε στον τελικό του Γουέμπλεϊ, μία στους 4 και άλλες δυο τρεις φορές που κάπου πήγε αλλά δεν θυμάμαι που?
Κι όλες αυτές εκτός συνόρων!
Εντός, η γνωστή εικόνα....
Δεν φταίει απαραίτητα η ομάδα, μόνο, αλλά και η δυναμικότητα του πρωταθλήματος, οι "φίλαθλοι", η διοίκηση, οι παίκτες, οι δημοσιογράφοι, οι διαιτητές, η παράγκα κλπ!
Αυτό που αξίζει σχολιασμού είναι η αντιμετώπιση της ομάδας από την πλειονότητα του κόσμου της σαν αντίστοιχη και ισάξια περίπου της Μπαρτσελόνα και της Μίλαν (εννοείται καλύτερη της Γιουβέντους, παλιάς πελάτισσας)και σαν τέτοια απαιτεί να έχει αντίστοιχες εμφανίσεις (όχι φανέλες ρε).
Αυτά δεν γίνονται ούτε στα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!
Το γνώθι σ' αυτόν είναι η καλύτερη συμβουλή!

ΥΓ 1
Το παραμύθι με την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού πρέπει να τελειώσει! Είναι για κλάματα! Πες καλύτερα πως "πάντα κάνουμε καλές εμφανίσεις στας ευρώπας πολύ καλύτερες από σας τα ρεζίλια", αν θες να πεις κάτι. Αλλά πορεία στην Ευρώπη είναι αστείο.
Οι συνταξιούχοι έχουν κάνει σπουδαιότερες πορείες και έχουν φτάσει και πιο μακριά από τον ΠΑΟ!
Ευρωπαίος όποιος έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό κύπελλο ή έχει σταθερή εμφάνιση και βρίσκεται στις 16 κορυφαίες ομάδες της γηραιάς Ηπείρου! Οι υπόλοιποι είναι οι φτωχοί συγγενείς, που τρέφονται απ' τα ψίχουλα των μεγάλων!
Το να γνωρίζουν τον ΠΑΟ στο εξωτερικό, δεν λέει τίποτα, έτσι? Και εγώ ξέρω την 'Εξετερ στο Αγγλικό αλλά δεν σημαίνει ότι έχει ευρωπαϊκή φινέτσα η ομάδα αυτή!


ΥΓ 2
Όχι πως ο Ολυμπιακός ή η ΑΕΚ είναι σε καλύτερη μοίρα!
Τα ίδια και χειρότερα θα έλεγα, αλλά η κουβέντα γίνεται λόγω των τελευταίων κωμικοτραγικών αποτελεσμάτων που έφεραν οι Παναθηναϊκές ομάδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: